Kanotur til Storøyna 4.-5.juni

Reiseruta til Storøyna og padle og gåturen vi hadde på ettermiddagen:

TORSDAG

Møte 09.00

Avreise naustet: 10.30

Ca. 3 km = ca. 1 t +vind, straum og pausar = ca. 1,5 t.

Ankomst øyna à 12.00

Kjem i land og finn leirplass + et litt lunsj (privat utstyr)

14.00: padlar til Saurane (ca.45 min) og følg stien oppover mot Dal (1,5 km + 400 hm = ca. 1,5 t) à tilbake ca. 17.00/17.30 à treng ikkje gå heilt opp (sjå an)

Ellerà padle inn til Skakkhaugen à gå grusvegen

Middag: 18.00

Sosialt resten av kvelden (bål, quiz osv.)

FREDAG

Stå opp: 8.30

 Ete frukost og pakke saman

Avreise: 10.45

Ankomst naustet: 12.15

Skulen: 13.00

*Padlar omtrent 4 km/t dersom det er ganske stille (lite straum og motvind) 

*På fottur går vi omtrent 4 km/t , men legg til 20min per 100 høgdemeter

Eg tykkjer at tidplanen vi satt opp før vi reiste var veldig god og passa veldig bra. Kanoturen til øyna tok 1,5 t akkurat slik som berekna. Det var litt vind og straumar, men ikkje noko som lagde dei største utfordringane. Resten av tidsplanen klarte vi å halde rimelig bra. Det var kun på padleturen tilbake frå Saurane som gav oss utfordingar. Det var veldig kraftig vind som gjorde det vanskelig å halde same tempoet på kanoane, som vi hadde hatt tidlegare. Sjølv om det vart tungt og det vart vanskelig å styre kanoane tykkjer eg at gruppa løyste det på ein bra måte og vi klarte likevel å halde tidsskjema. På heimreisa på fredagen hadde vi også rekna å bruke omlag 1,5t, men sida det var heilt vindstille brukte vi  omtrent 45min. 

Når vi padla var vi heile tida bevisst på å padle inntil land. Både for tryggheiten si skuld og for at vi skulle vere nært land for å sjå på omgivnadane. Vêr, vind  og straum vil påverke ferdselsmønsteret. Det vil vere vanskelegare å styre kanoen og halde seg inntil land. Straum og vind vil også ha innverkand på tida ein brukar. Eg og Marte fann ut at det var best at eg sat framme og var "motor", medan ho sat bak å var "styrar".

Det var ein kjempeflott tur, og ein fin avslutning på eit kjekt friluftslivår!

Kystfriluftsliv - kanopadling

Planlegging av tur med kano
Når vi skal på kanotur treng også dette panlegging. Vi må ha med oss klede, mat og utstyr, ha eit mål med turen og vere klar over kva slags krav turen vi skal på stiller. Ein må vurdere kva slags område ein vil padle i. Ein må ha eit startpunkt og eit endepunkt for turen. Ein burde sjekka vind og vêr, noko som kan vere avgjerande for turen. Ein tidsplan bør også vere å plass. Marsjfarten på flatt vatn set vi til mellom 4 og 8 km/t, men det vil vere mykje mindre i motvind. Navigering og vegval er viktig. Å padle nært land og følgje strandlinja er ikkje dumt.


Før du set ut på vatnet
Når ein skal ut å padle er det viktig å tenkje på sikkerheiten. Det er fort for å velte og ein velt kan fort bli dramatisk. Før ein legg utpå vatnet er det greit å tenkja gjennom sikkerheiten og ha ein plan om noko skulle skje. Det første vi gjer er å sjekke om båten er sjøklar. Kontroller at kanoen flyt når han er fylt med vatn og sjå etter lekasjar eller skade på kanoen. Ein skal unngå lause reimar og tau som kan ein kan hekte seg fast i om ein skulle velte. Hald kanoen så reinska som mogeleg og pass på at ein har god plass til å frigjere seg frå sete om ein veltar.

 Ein skal alltid ha på seg redningsvest, men klesvalet er også veldig viktig. Det aller beste er å bruke ein padlevest som gir betre røyslefridom og egnar seg betre når ein skal padle. Det er viktig at vesten passar slik at ein ikkje sklir ut av vesten om ein hamnar i vatnet. Som sagt er kleda ein tek på seg viktig. Det er lurt å ta på seg ullkle som vil fungere som eins lags våtdrakt om ein dett ut i vatnet. Vatnet blir soge opp i fibrane og varma opp av kroppen slik at det vert skapt ein buffer mellom den varme huda di og det kalde vatnet utanfor, noko som vil redusere varmetapet mykje. Eit vasstett lag utanpå gjer at du held deg tørr frå vassprut når du padlar. Ullsokkar på føtene og praktisk fottøy som joggesko eller lette fjellsko er lurt. Hugs alltid å ha med nødvendig utstyr når ein legg ut på tur. Auskar, eit lite spann eller liknande kan vere viktig for å tømme båten for vatn som eventuelt kan komme inn ved at bølgjer slår inn i kanoen.

På vatnet
På måndag 13.04 var vi ute å testa kanonane. Vi lyfta kanoane ned på flytebrygga og haldt dei langs brygga medan vi gjekk ombord. Det er ofte i desse situasjonane der det kan oppstå "ufrivillige bad". Vi gjekk ombord i kanoane på ei flytebrygge der det var djupt, då slapp vi å tenkje på eventuelle steinar eller svaberg under oss, som kan gjere skade på kanoen. Eg og Marte var i lag i ein kano, og vi la bagasjen vår ned i kanoen først. Deretter gjekk ein og ein ned i kanoen medan den andre holdt kanoen inntil flytebryggja. Vi var bevisste på måten vi gjekk ned i kanoen på, spesielt då det var mykje vind og bølgjer.
I første del av turen opplevde vi mykje vind og bølgjer som skapte litt problem. Det var vanskelig å halde kanoen i ro medan vi venta på at alle skulle komme seg på sjøen. Under resten av turen var både vi og Kristina opptatt av å halde oss nærme land og at heile gruppa skulle vere samla. Kvar kano hadde ein kameratkano i nærleiken som skal hjelpe til om det oppstår situasjonar der det trengst. Det var ein fin kanotur der vi fekk prøve oss litt på vatnet, teste ulike teknikkar og handtere ulike situasjonar. Eg og Marte padla bra saman og hadde fin flyt og teknikk.

Kameratredning og førstehjelp
For å vere forberedt på situasjonar som kan oppstå når ein er ute å padlar, har vi øvd på kameratredning. Eg, Marte og Ingvild var inne i symjehallen der vi fekk øve oss på ein situasjon der ein kano velta. Vi hadde to kanoar, to i ein og ein aleine. Den som var aleine i kanoen velta, og vi i kameratkanoen padla bort. Det første ein må gjere er å få tømt kanoen for vatn. Kameratbåten legg seg inntil på tvers med stamnen midtskips. Den personen som ligg i vatnet legg seg bakerst på kanoen i vatnet og "pressar" den enden ned i vatnet. Då lyftar framstamnen seg opp av vatnet slik at kanoen kan tragast på tvers inn over kameratkanoen. Vi legg kanoen på midten slik at mesteparten av vatnet renn ut, etter det snur vi den. Vi legg kanoen ut igjen på vatnet og held den inntil kameratkanoen. Den som ligg i vatnet kjem mellom kanoane og lyftar seg opp. Den som ligg i vatnet hjelper til med å få lyfta framstamnen opp, men etter dette kan personen legge seg og kvile ved kameratkanoen.
Eg synest at eg, Ingvid og Marte klarte dette ganske bra. Vi fekk øve oss på å vere i begge situasjonar, både velte og redde. Eg meinar det er viktig at vi får øve på dette slik at vi veit kav vi skal gjere dersom noko skal skje. Av og til kan det bli litt dramatisk og ein kan få litt panikk, då er det greit å ha øvd på det slik at ein veit kva slags arbeidsoppgåver ein har.

Kjelder:
*Friluftsliv, Ivar Mytting og Annette Bischoff
*Bilder frå Google

Snøholetur 16.-17.mars

Endelig var det tid for snøholetur! Etter mykje leiting fann vi ein skavel som var passande. Når ein skal velge område der ein skal grave snøhola er det viktig at snøen er djup nok og fast nok. I tillegg må det vere mogeleg å skjære han ut i blokker. Det er også viktig å vere sikker på at det ikkje er skredfare i område og at ein vel ein skavel der henget ikkje er høgare enn fem-seks meter og 30 grader bratt. Det første vi gjorde var å å bruke søkjestonga  der vi målte snødjupna og for å sjekke kor hardt snødekke var. Her møtte vi ikkje på noke harde isparti og snøen var djup nok til å grave ei snøhole.

På gruppa mi var vi fire jenter (eg, Marte, Stine og Kjersti). Vi valde å dele oss i to, slik at to skulle begynne på brisken og to på sjølve inngangen. Eg og Stine satt igang med å grave ut brisken, medan Marte og Kjersti tok inngangen. Mellom inngangen og brisken hadde vi omtrent ein meter. I begynnelsen gjekk det greit å grave, men etter ei stund møtte vi på ei slags luftlomme i skavlen. Alt vi hadde gravd før denne luftlomma var eigentleg "bortkasta" då snøhola skulle byrje der denne luftlomma var. Når vi var kommen forbi luftlomma endra snøen seg og det vart mykje hardare å grave. Det var tungt, men vi kom oss innover. Når vi hadde komme omtrent ein halv meter inn begynte vi å grave mot kvarandre. Vi fortsatte å grave vidare til vi hadde den breidda og djupna på brisken. Snøen vi grov ut frå brisken brukte vi til å tette igjen gangen der vi begynte å grave. Det tok ganske lang til å få den høgda på taket vi ville ha og ikkje minst det å få laga brisken brei nok. Det var fire veldig slitne og leie jenter, men etter nokre småpausar og motiverande ord frå Kristina og Torgeir fortsatte vi. Det var meir hakking enn graving, og vi måtte verkeleg vere tolmodige.

Når vi hadde fått brisken litt større var det plass til at to stykk satt der å gravde, medan ein stod i kuldegropa. Vi gjorde brisken jamn og fekk taket i ein bogeform. Vi gjekk over heile taket for å unngå spissar der det ville begynne å drype. Når vi var ferdige inne i hola var det blitt mørkt ute. Det siste eg og Marte gjorde var å skjære ut blokker som vi skulle bruke til å dekke til inngangspartiet. Dette gjorde vi ved å lage ei slags trapp og brukte saga til å skjære ut trappetrinna i trappa. Vi la ski som ein kant underst slik at blokkene kunne kvile på desse. Vi la blokkene opp over og dekte til inngangen.

Erfaringane frå gravinga av snøhola er mange. For det første ville eg hatt ein litt meir nøyaktig plan når vi begynte å grave. Eg ville ha laga brisken og generelt heile snøhola litt større enn det vi hadde det, men dette var vanskeleg med tanke på den harde snøen. Til neste gong ville eg også passa på at snøen vi tek ut frå hola vert kasta langt nok vekk, slik at ein ikkje må stå seinare og grave vekk alt ein har kasta rett utanfor inngangen.

Snøholetur var ei heilt ny oppleving for meg. Det var tungt, men veldig lærerikt. Det var absolutt ein veldig kjekk tur og eg fekk mange nye erfaringar.

SKITUR 10.02. & 23.02.

Måndag 10.02.

 Før turen brukte vi god tid på førarbeid og planlegging av turen. Veka før turen hadde vi teori der vi lærte om orientering og ledelinjer i vinterfjellet. Under turplanlegginga kom klassen fram til mål med turen, rute og pakkeliste. Målet med turen var å teste utstyr og sjå at alt fungerte, samtidig som vi skulle bruke teorien vi hadde lært om korleis ein skal bevege seg i vinterfjellet. Vi planlagte ein plan A, plan B og ein kriseplan. Vår plan A var å gå mot Reipa, følge Skavassgrovi oppover og bevege oss oppover mot Skavasshaugane og returnere same veg. Plan B var å gå  opp mot reipa, følge stien opp mot rysete, og eventuelt opp mot skavasshaugane. Kriseplanen vår var at viss noko skulle skje, returnerar vi på eit gunstig tidspunkt. 


Klokka 12:45 møtte alle utafor skulen der vi vart frakta med minibuss til Rindabotn. Her fekk alle tatt på feller, pakka spade i sekken og få orden på resten av utstyret. Vi brukte god tid på å sjå på kartet og finne ledelinjer vi skulle bruke vidare. Vi fann eit par ledelinjer på kartet som vi vart einige om passa fint. Desse var hyttene på Stedjekamben, Kambagrovi og bekken som renn ved sidan av skiløypa. Vi begynte å gå frå Rindabotn og opp mot "Raudekorskassen", vidare opp mot Reipa før vi tok av mot Skavassgrovi. Kristina og Torgeir tok ein beslutning om at vi skulle gå litt forbi Reipa, opp mot Rysete, før vi tok av. Dette var ikkje heilt etter plan A, men dette gjorde dei fordi dei såg ein skavl og for at vi skulle bruke teorien vi hadde lært veka før. No møtte vi ein litt større utfordring sidan vi no var utanfor skiløypa. Det var heile tida to stykk som hadde ansvar for navigering i samarbeid med Kristina og Torgeir. Når vi kom til denne skavlen tok vi ein stopp der Torgeir fortalte litt og vi skulle bruke teorien vi hadde lært. Det var viktig at vi holdt avstand til skavlen. Er det brattare enn 30 grader og henget er høgare enn 5 meter, kan det vere fare for skred. Det er anbefalt å vere 3 gongar så lant vekke, henget er høgt, for å unngå å bli tatt av skredet om det vert utløyst.

I følge Mytting og Bichoff (Friluftsliv,2008) viser dette bilde avstanden ein burde halde halde for å unngå å bli tatt av skred.

Vidare fortsatte vi opp mot Skavasshaugane. Sidan vi hadde tatt av mykje høgre oppe enn planlagt gjekk vi opp langs ryggen på Skavasshaugane. Det var nokon småproblem som oppstod. På grunn av manglande utstyr måtte Kristina snu med Vegard, medan Torgeir tok med seg resten av gruppa vidare.  Vi gjekk ikkje heilt til toppen av Skavasshaugane, men runda av mot aust litt før, og tok til på nedoverkøyringa i nærleiken av Skavassgrovi. Nedover tok det litt tid, og det var mykje fall og ikkje minst latter! Vi køyrte ned mot skiløypa og fulgte den siste rest før vi var nede igjen til minibussen rundt 14:45. 

I løpet av denne turen lærte eg mykje om korleis ein skal bevege seg i vinterfjellet. Det var tydeleg kor viktig ledelinjer på kartet er og korleis ein skal bruke desse til navigering og for å vite kvar ein er i terrenget. Eg lærte at riktig utstyr er viktig og at det er betre å ha med for mykje enn for lite klede. Til neste tur vil eg ha med meg varmare vottar og enda meir klede, då det viste seg å bli litt kaldare enn eg hadde trudd. Alt i alt ein fin tur der vi nådde måla med turen og fekk mange erfaring med vinterfjellet. 

Tysdag 23.02.

Turplanlegginga før denne turen tok vi på morgonen på turdagen. Ein student som skulle vere med på turen hadde gjort mykje av planlegginga på førehand og la fram planen. Plan A var at vi skulle gå frå Goro, vidare til Ospeseter og til Pikkhaug. Det var tydeleg at det var kraftlinja vi skulle bruke som haldepunkt og ledelinje. I nokon parti skulle vi gå fekk i frå kraftlinja, for so å finne tilbake til den. Kriseplanen var å snu, sidan vi hadde ein bil på Goro om noko skulle skje. Frå Goro skulle vi følge traktorvegen til Ospesete. Der i frå skulle vi navigere oss slik at vi traff enten vegen eller kraftlinja som møttest i eit kryss. Vidare følgte vi kraftlinja til den fekk ein knekk. Her i frå skulle vi gå rett opp mot Pikkhaug. Vi fekk eit mål for turen, noko som var at ein skulle unngå å bli sveitt/våt/fuktig. Dette fordi at fuktigheit gjer at ein vert kald. 

Her er løypa som vart gjennomført på turen.

FORNUFTIG MAT PÅ TUR

På turar treng kroppen tilførsel av "drivstoff". Dess meir muskelarbeid vi driv, dess meir stig energibehovet. Ved å forbrenne karbohydrat, protein, feitt, vatn og mineral (som er i den maten vi et) og det vert omgjort til energi som musklane kan bruke. Behovet for energi varierer frå person til person avhengig av kjønn, alder, kropsstorleik og fysiskform. Det er også veldig viktig å få i seg nok væske. Ein del væske forsvinn gjennom huda i form av fordamping, i tllegg gjennom pusten og når ein sveittar.
I kvardagen bør inntaket av mat innhalde ca. 55% karbohydrat, 30% feitt og 15% protein. På tur kan ein godt auke inntaket av karbohydrat for å sikre blodsukker og glykogen. På lengre turar  bør ein drikke meir enn 2 liter væske i døgnet. Ein burde drikke noko som ikkje er vassdrivande (urtete, kakao, fruktte, buljong). Te og kaffi er vassdrivande og er noko ein ikkje burde drikke om dagen.

På tur er det viktigast at vi et karbohydrat som vert sakte omsette (komplekse). Det største måltide bør vi ha om kvelden. Når vi tek pausar om dagen, er det viktig å både drikke og ete, og vi kan gjerne ete karbohydrat som blir raskt omsette (simple), saman med komplekse karbohydrat. Om ein berre et simple karbohydrat som raskt vert omsette, stig blodsukkeret raskt og kort tid seinare vil ein gå tom igjen. Dei komplekse karbohydrata gir ein meir varig og stabil energi. Døme på komplekse karbohydrat er grovt brød, kornprodukt, havregryn, ris, pasta og poteter. Døme på simple karbohydrat er frukt, tørka frukt, rosiner, sjokolade, sukker og loff.

Avhengig av kva type tur vi ksal på, lengda på turen og råstida, varierar det kva slags mat som er mest formålsteneleg. Skal vi padle eller segle, kan vi tillate oss å tenkje mindre på vekta og til dømes ha med poteter, gulrøter og mjølk. Dersom ein skal på fottur i fjellet er dette noko ein må tenkje meir på. Det er grenser for kva vi har plass til i sekken og for kva ein orkar å bere. Her spelar også årstida inn. Om vinteren og i frostvêr må ein tenkje på om at maten kan fryse og må tole dette. Om sommaren må ein passe på at maten ein tek med seg toler varmen og held seg. I dag får ein tak i masse ferdig laga turmat, både spesialframstilt turmat og vanleg tørrmat i posar. Men dette er ikkje alltid det beste alternativet. Denne turmaten er både dyr og smakar ikkje alltid like godt.

Til frukost
Til frukost løner det seg å ete havregraut eller liknande, og ein kan tilsette rosiner, nøtter og sukker. Eit godt tips kan vere å lage ein heimelaga frukostblanding.

Enkel oppskrift på heimelaga frukostblanding (http://www.tursiden.net/2013/07/enkel-turfrokost/)

• 1 kopp frukostblanding
• 1/2 kopp havregryn 
• 4-6 spiseskeier tørrmjølk
• ca. 15 gram sukker
• Nokon rosiner/tørka frukt

Når det er tid for fukost slår du i ca. 2dl varmt vatn. Om du lar grauten stå i nokre minutt har du havregraut. I denne frukosten finn vi komplekse karbohydrat som gir rikeleg med varig energi som ein har nytte av resten av dagen. I denne oppsrifta finn vi også simple karbohydrata i form av rosiner og/eller tørka frukt. 

Lunsj

Til lunsj er det lurt å velje mat ein ikkje må bruke primus til å lage heile måltidet. Under korte turar om våren, sommaren og hausten kan ein velje vanleg brødmat. På turar om seinhausten og vinteren må ein velje mat som ein veit ikkje frys. Eit godt tips her er å lage eit loganbrød. Dette brødet vil ikkje fryse på grunn av det høge sukkerinnhaldet. Inneheld mykje komplekse karbohydrat, men har også simple karbohydrat.

Oppskrift på loganbrød

• 500gram sammalen kveite, grov
• 300gram sammalen kveite, fin
• 130gram soyamjøl
• 130gram kokosmjøl
• 100gram hakka nøtter
• 2teskeier salt
• 100gram hakka og tørka aprikosar eller rosiner
• 300gram smør
• 130gram sirup
• 100gram honning
• 5dl mjølk

Middag

Middagen er det viktigaste måltider om dagen. Her er det viktig at det er varm mat, og at det er nok vomfyll (ris, pasta, makaroni eller potetmos). Her kan ein også tenkke på at middagen gjerne kan innehalde rikeleg med væske, då det er vanskeleg å få i seg nok væske i løpet av dagen. 

Oppskrift arabiske netter (http://www.dntsor.no/index.php?fo_id=8398)

• Poteter
• Løk
• Gulrøtter
• Kjøtt/pølse
• Litt vatn
• Salt og pepper
• smør
• aluminumsfolie 

Legg ingrediensane i folien og legg på glørne på bålet. Ein kan gjerne bytte ut eller legge til andre grønsaker. Denne retten er varm og egnar seg godt til matlaging på bål. 

BÅLBRENNING 29.09.14

Mandag  29.09 reiste vi opp til Rutlin. Der hadde to studentar laga til eit bål. Vi fekk nokon oppgåver vi skulle gjere. Tre stykk skulle lage ein trefot, nokon skulle spikke og andre samle inn never. Eg, Marte og Stine tok ansvaret for å lage ein trefot. Vi brukte saga og lagde tre pinnar i ca. samme størrelse på 1,5 meter. Vi brukte ein tråd som vi surra i åttetall rundt dei tre pinnane og knytte fast. Vi brukte enda ein tråd som vi laga eit "feste" der vi skulle henge panna.

Dette er ein trefot

Etter at alle var ferdge med oppgåvene sine satt vi oss rundt bålet. Nokon hadde med seg toast og nokon pølser. Før vi skulle gå hadde vi litt teori om bålbrenning. Vi lærte litt om ulike vedtypar og kva som egnar seg best til bål. Bøk og Eik vil gi mest varme, medan Bjørk brenn seinast. Det som egnar seg best til matlaging er bål med jamn varme overalt.
Det finnst ulike typar bål, men vi fokuserte på det som blir kalla "vinterbål".

Dette er eit vinterbål.

Vinterbålet sakl vere tettepakka, slik at det varer lenge. Det er oppbygd på ein spesiell måtemed tjukke, rå stokkar i botnen. Over den tjukke veden finn vi litt tynnare og tørrare ved, som igjen er toppa med nøreved (tynne,tørre kvistar og tørr flis.) På toppen av bålet skal det leggast spon flis av tørr ved, tørt granris og bjørkenever. Når vi får eld i vinterbålet brenn det nedover, noko som alltid har tilgang på oksygen.

Tur: Mannsverk - Fjærlandsete - Kollsete

Vår første friluftslivtur gjekk til Fjærlandsete. Vi møtte opp ved utstyrshuset der vi fordelte fellsutstyret og fekk kart og kompass. Då alle var på plass og utstyret pakka, satte vi oss i bussen og satte kursen mot Mannsverk. Vi hadde ei lita samling der vi såg på kartet og kompasset før vi starta på turen. Første gruppe leda oss opp til Furusete der vi hadde første stopp og lunsjpause. Vi stoppa rundt ein time der vi fekk fylle på med mat og drikke i det varme været. Vi starta neste etappe med eit høgt tempo og turen frå Furuset til Fjærlandsete gjekk veldig fort. Etter litt leiting fann vi oss ein fin plass til å slå opp telta. Då vi var ferdige å slå opp telta og lage til soveplassar, fekk vi ein 1,5 time der vi kunne slappe av og gjere det vi ville. Nokon slappa, nokon gjekk seg ein tur og andre fiska. Rundt klokka fire starta alle teltgruppene med middag. Mi gruppe lagde torillalefse, fajitaskylling og tilbehør. Resten av kvelden vart brukt til  quiz, avslapping, kortspel, godterieting og mykje latter. Kvelden vart avslutta rundt bålet med heile klassen. Neste morgon var vi oppe og hoppa allerede klokka 8. Då pakka vi saman telta og åt pannekaker til frukost. Vi starta på heimvegen og gjekk jamnt og trutt mot fagreggji der vi hadde matpause. Derifrå gjekk vi til Kollsete, før vi to bussen tilbake til skulen. Der vaska vi stormkjøkkena, hang opp telta og levrte inn kart og kompass. Det var ein kjempefin tur med nydeleg vær og ein fin gjeng!

Kart som viser soveplassen mi gruppe valde ut. Vi kom fram til denne plassen etter litt leiting. Vi tok hensyn til heile klassen sitt ønske om å ha leirplass nærme vatnet. Det var ein plass der det var ganske flatt og plass til alle telta, samtidig som at det var tørt.

Her er ruta gruppa mi leia.

Matlaging på stormkjøkken. 

Gruppa mi set opp telt.

Ting som kan gjerast annleis
Visst det var noko eg skulle gjort annleis ville det vert at eg velgjer ein litt enklare frukost, sidan pannekaker tok tid og var veldig vanskeleg å steike på stormkjøkkenet. Då blir det lettare å komme seg avgårde til rett tid om morgonen, noko vi ikkje klarte på denne turen.

Positive ting eg vil fortsette med
Eg var veldig fornøyd med val av kle og sko. Eg hadde med meg nok byte kle og varme kle slik at eg alltid haldt meg varm og tørr. Sidan det vart mykje kaldare med ein gang sola gjekk ned var det veldig lurt å ha med ei god varm jakke som eg kunne ta på meg. Dette er noko eg skal fortsette med alle turar, sidan det ikkje er særlig kjekt å vere på tur når ein er våt og kald.

Noko eg lærde
På dennne turen lærde eg mykje om kart og kompass. Dette var noko eg ikkje kunne noko særleg om frå før av. Eg lærde korleis eg tek ut ein kompass kurs og korleis eg kan bruke ledelinjer til å orientere meg i terrenget. Vi fekk bruke det vi hadde lært når dei ulike gruppene skulle lede heile klassen ein del av turen.

Dette var ein lærerik og veldig morro tur!